Een boek schrijven... voor onze dochters

Rechtstreeks naar de bevraging? Klik hier.

Ons boek sluimert al een tijd. We kiezen ervoor niet enkel het afgewerkte product te delen, maar ook het sluimeren, het worstelen, het zoeken, het worden, de flow van het schrijven, het maken, het creëren. En dat is een feminien proces, waarbij we niet lineair van zorgvuldig gepland mijlpaaltje tot mijlpaaltje stappen en uiteindelijk een product tevoorschijn toveren. We zetten stappen, staan stil, voelen, gaan contacten aan, werken samen met elkaar, keren naar binnen, laten ons voeden en inspireren door verhalen, ervaringen en gebeurtenissen. En misschien is het geven van ruimte aan de creatrix in ons wel het grootste verhaal hier, naast de plek die de moeder inneemt, en diegene die haar zaak en de wasmachine moet doen draaien, de rekeningen betalen, haar vriendinnen wil zien, af en toe wat aan beweging wil doen, naar de kapper gaan, …

Welkom in onze journey van vrouwelijke creativiteit. We starten met … WHY.

Tamara Lenaerts – She & Company Hade Wouters – The Tiny Office & The Artist’s Way online

---

Hade vertelt: 2016. Ik ben one of the guys. Stoer praat ik mee over hoeveel uren ik auto heb gereden deze week (20) en hoeveel ‘klussen’ ik heb binnen gehaald als adviseur en dat ik mijn targets heb gehaald. Kassa kassa. Ergens zeurt er de hele tijd iets in mij. Iets dat vraagt naar zingeving, naast al dat succes. Iets dat zorg wil besteden aan het proces, in plaats van aan het resultaat. Iets dat de stem van de intuïtie wil horen, naast al die rationele argumenten. Iets dat soms wil wachten, in plaats van (door)duwen. En ik ben moe. Moe van de onmogelijke spreidstand tussen werken en zorgen als alleenstaande moeder.  2017.  Ik volg de ‘Vakopleiding Coachen van Vrouwen – Balans brengen in mannelijke en vrouwelijke krachten en kwaliteiten’, bij She & Company. Mijn baas wil deze opleiding niet betalen, dat doe ik zelf. Eindelijk vallen de puzzelstukjes op zijn plek. Ik zie dat ik werk en leef in een door mannen vormgegeven wereld. En dat dat ook anders kan. Dat ik kan werken als vrouw, mijn vrouwelijke krachten en kwaliteiten inzetten. En nee, ik heb het niet over mijn decolleté maar over mijn intuïtie, het web-denken in mijn hoofd, het vermogen soms wakker te wachten in plaats van door te pakken, het creëren van verbinding met en tussen mensen. In de periode die volgt werk ik als vrouw. De vermoeidheid neemt af, ik kom bij mezelf, ik ervaar meer impact in de trajecten die ik begeleid, ik geloof weer in wat ik doe. Maar mijn omgeving reageert zenuwachtig op de vragen die ik stel, de bochten die ik neem. 2018. Pieter en ik krijgen twee dochters. Na een moeilijke zwangerschap en complexe periode waarin ik o.a. vroeger moest stoppen met werken dan ik had gewild, zet ik op 6 juli 2018 twee dochters op de wereld op vijf kwartier tijd. De oerkracht raast door mijn lijf. De kamer is gevuld met vrouwen, waaronder mijn doula Catharina. Vrouwen die erbij blijven, present kunnen zijn in dit proces. Die mij ondersteunen en empoweren. Een voor mij onmisbare krachtige ervaring. 2019. Ik maak me klaar om terug te gaan werken. En dat begint met een gesprek met mijn baas. ‘Pas jij nog wel in deze organisatie?’ vraagt hij. Natuurlijk. Ik ben lang weg geweest. Ik ben veranderd. Ik stelde al kritische vragen. Mijn vervanger is een man die intussen goed ingewerkt is. Ik heb twee kinderen gekregen. Ik ben een moeder. Een vrouw. Ik heb een man.  In zijn vraag klinkt alles door wat ik niet wil horen. Pas ik nog wel? Ik stel lastige vragen. Pas ik nog wel? Ik ben niet meer one of the guys. Pas ik nog wel? Ik heb vier kinderen. Pas ik nog wel? Ik ben lang weg geweest. Pas ik nog wel? Misschien wat te veel ambitie voor een moeder van vier. Pas ik nog wel? Mijn man kan me onderhouden. Ik rijd huilend naar huis.

2019 (vervolg). Ik ben twee eigen bedrijven gestart. The Artist’s Way online, waarin ik mensen begeleid met het (her)vinden van hun creativiteit. En The Tiny Office, mijn werkplaats voor transformatie.  Mijn belangrijkste doel? Zorgen dat mijn dochters nooit ergens de vraag zullen krijgen of ze nog wel passen.